"کتاب گناهان کبیره"

آیت الله شهید سید محمد حسین دستغیب

کبر حالتی است که در انسان از خود بینی پدید می آید که خود را بالاتر و بزرگ تر

 از دیگری (یا دیگران) می داند و ظاهر ساختن این حالت را در گفتار و کردار

تکبر می گویند و بر سه قسم است : کبر در برابر خدا؛

کبر در برابر پیغمبر و امام ؛ کبر با مردم.

نشانه های کبر

- هنگامی که با امثال خود در مطلبی گفتگو می کند اگر حق بر زبانشان جاری شود

 در صورتیکه پذیرفتن و اعتراف کردن به آن برایش گران باشد و نتواند اظهار

 بشاشت و خرمی کند معلوم است تکبر دارد.

- اگر در محافل و مجامع پایینتر از محلی که سزاوار نشستن اوست برایش گران

 باشد یا هنگام راه رفتن عقب همه قرار گرفتن برایش گران باشد متکبر است.

- در صورتیکه اول سلام کردن به زیر دستش برایش سخت باشد متکبر است.

- اگر اجابت دعوت فقیر بی نوائی یا انجام حاجتش یا نشستن پهلویش برایش سخت

 باشد نشانه ی کبر است. 

- ضروریات زندگی خانه را از بازار خریدن و به روی دست گرفتن و به خانه 

 بردن اگر برایش مشکل باشد متکبر است مگر در صورتیکه به مقتضای زمان و

 مکان و حال و شأنش این عمل برایش واقعا عیب باشد و سبب غیبت کردن مردم

 بشود. 

- پوشیدن جامه های کم بها و زبر و کهنه اگر برایش گران باشد و در بند پوشیدن

لباس نفیس و فاخر بوده و آن را شرف و بزرگی بداند متکبر است مگر حقیقتا این 

 عمل سبب هتک آبرویش باشد چنانچه ذکر شد. 

- نشستن با نوکر و کلفت و شاگرد بر سر یک سفره ی طعام اگر بر او گران باشد

علامت کبر است...

...

یا علی مددی